Na zdj. kadr z filmu „Movie 43”
Rozklekotany zrazu się wzbraniał, że nadciśnienie i po wylewie, po zawale, po śmierci klinicznej i po padaczce, ale dla towarzystwa oczywiście jak najbardziej, kieliszeczek, dwa, litr.
Michał Witkowski, „Drwal”
Znacie to? Wcale nie macie ochotę na imprezę, ale przecież to sylwester, więc nie iść nie wypada. Nie wiem, kto i kiedy wpadł na pomysł terroryzowania ludzi jakimś abstrakcyjnym świętem, ale zwykle unikam brania w nim udziału. Dwa, może trzy razy zdarzyło mi się iść na jakąś większą, zorganizowaną imprezę, raz spędzałam sylwestra w Paryżu. I może od tego zacznę.
Wiecie, jak wygląda sylwester w Paryżu? Ja też nie wiem. Na długo przed wybiciem północy, po tygodniu zwiedzania przy minusowej temperaturze i pochłanianiu dziesiątek drożdżówek od mamy (#Polaknawyjeździe), żadne z naszej czwórki nie miało najmniejszej ochoty na choćby dojazd do centrum. Pojechaliśmy wtedy w dwie pary, spiliśmy się w hotelu jak Pan Bóg przykazał i zanosiliśmy się śmiechem do białego rana. I był to jeden z najfajniejszych sylwestrów w moim życiu, chociaż równie dobrze mogłaby być to każda inna noc w roku.
Tak samo mam z imprezami. Jasne, bawmy się. Też lubię wymalować się czasem jak zdzira i zakładać buty, przy których łydka zaczyna drżeć. Średnio raz na rok, ale bardzo rzadko ten raz wypada akurat w sylwestra. Niestety, jestem z tego okropnego gatunku, który jak już gdzieś pójdzie, to się świetnie bawi, ale ZANIM pójdzie… Pięć tygodni marudzenia, pięć dni zakupów, przypalone przy prostowaniu włosów uszy, a po wszystkim wielki kac.
Tymczasem mamy dziś 3 listopada. 3 listopada 2014 roku dostałam pierwsze w sezonie pytanie o to, gdzie idę na sylwestra.
Wiecie, to bardzo miłe, że ktoś o mnie pamięta. I bardzo miłe, że organizuje to wszystko za mnie, a ja tylko zapłacę i mogę iść. Natomiast przeraża mnie fakt, że mamy dopiero 3 listopada, do sylwestra jeszcze dwa miesiące, a to pytanie usłyszę jeszcze ze dwadzieścia razy. Że przez te najbliższe dwa miesiące głównym tematem będzie to, gdzie kto idzie na sylwestra, za kogo się przebiera i czy będzie pił wódkę czy whisky. I ja tę gorączkę najserdeczniej szanuję, ale nie potrafię zrozumieć, co jest fajnego w bawieniu się w najbardziej zatłoczony i najdroższy dzień w roku.
I, właściwie, po co to wszystkim, skoro trzy czwarte będzie przed te dwa miesiące narzekać, że nie ma GDZIE iść, nie ma Z KIM iść i nie ma W CZYM iść. Reszta pokpi z sylwestra z Polsatem, a zaledwie maleńki odsetek autentycznie, od dnia planowania aż do dnia wykonania, będzie się dobrze bawić.
Chociaż bardzo chciałabym się mylić.
Znam to, chociaż ja jestem bardziej typem człowieka, który równie dobrze może 31 grudnia o 15 zakładać, co pierwsze mu wpadnie w ręce, i wylecieć z domu. Niestety, moi znajomi to trochę panikarze, którzy najchętniej już w maju wszystko by planowali, a przy tym wolą bawić się w kilka osób niż iść do jakiegoś normalnego klubu czy coś. A samej jednak trochę nieswojo iść, gdy się nikogo nie zna ;)
Z tym moim strojeniem też w sumie bywa różnie. W tamtym roku chyba z miesiąc chodziłam po sklepach za szmatą, żeby w ostatniej chwili pożyczać coś od koleżanki. :D A planowania nie znoszę. Nigdy nie wiesz, czy wcześniej nie przyjdą zombie. ;)
Nareszcie jest ktoś, dla kogo zombie są realnym zagrożeniem! A już myślałam, że ze mną jest coś nie tak :D
A co do planowania – przecież i tak w końcu wszyscy się upiją ;) rzecz idzie o to, czy prędzej, czy później, ale to też zależy od wieeeeelu czynników, a niekoniecznie od stroju czy otoczenia ;)
Ostatnio widziałam gdzieś artykuł o tym, że rząd USA ma scenariusz
kryzysowy na wypadek apokalipsy zombie:) ale to mógł być jakiś fejk.
A do Wiednia to Hushku jedź i nie popełnij tego błędu, co ja: idź na Prater, koniecznie!
Pójdę!
(Hushku <3)
ja jadę do Wiednia. Z koleżanką z pracy i jej przyjaciółką. Spontanicznie się zgodziłam, bo co roku albo wypłakuje oczy za idiotami, albo siedzę i chleję gapiąc się w sufit :) i pierwszy raz w październiku miałam plany na sylwestra :D Starzeję się chyba :P
Jezu, Wiedeń! <3 Ja mam cichy plan pojechać tam na początku grudnia, na jarmark. Taki tam wypad na jeden dzień, ale mam fioła na punkcie jarmarków. I Wiednia. Chociaż nigdy nie byłam. :D
Jedź i ciesz się! Nie ma co zwlekać :) Kawałek świata trzeba zobaczyć – prawda?:)
prawda!
Również należę do tych, którzy nie mają ochoty obchodzić Sylwestra w Sylwestra. Razem z przyjaciółmi obchodzimi Sylwestra kilkanaście razy w roku, prawie jak Lejdis w sierpniu. Chlejemy szampany, drinki, jemy chipsy, oglądamy seriale. I składamy sobie życzenia.
Jeśli chodzi o właściwego Sylwestra, to bardzo nie lubię tego dnia – to dla mnie taka impreza z przymusu. Raz spędziłam Sylwestra w Pradze i stwierdziłam, że o ile Praga każdego innego dnia OK, o tyle Sylwester nigdy więcej.
Właśnie, to w „Lejdis” było! Sierpień jest idealny na świętowanie sylwestra. <3 A ja bardzo, bardzo nie lubię tłumów. A Praga plus sylwester pewnie równa się duży, duży tłum. Na samą myśl mnie boli.