Gwałcikowe. Punkt, w którym normalna Polska właśnie się skończyła

Bardzo długo żyłam w przeświadczeniu, że istnieją granice ludzkiego absurdu. Jakaś taka niewidzialna linia, po przekroczeniu której jest już ściana, bo inaczej człowiek wylądowałby w innym wymiarze – czy to jak Alicja po drugiej stronie lustra, czy to jak dzieci, które poprzez starą szafę odkryły drzwi do Narnii. PiS swoimi ostatnimi projektami i pomysłami pokazał jednak, że istnieją i mniej magiczne progi – takie, po przekroczeniu których ląduje się twarzą prosto w gnój.

Wystarczająco głośno było już o pomyśle zaostrzenia ustawy antyaborcyjnej, która i tak jest jedną z najbardziej restrykcyjnych w całej Europie. Zaraz potem mogliśmy wysłuchać genialnego pomysłu Jarosława Kaczyńskiego, który wprost powiedział, że jego partia będzie dążyć do tego, aby rodziły się dzieci nawet śmiertelnie chore – tak, aby można je było ochrzcić.

Nic to, że matka będzie nosiła takie dziecko w swoim brzuchu przez 9 okrągłych miesięcy. Nic to, że wszyscy będą ją pytać, czy wybrała już imię, łóżeczko i wózek. Niech dziarsko odpowiada, że zamiast tego wybrała dla dziecka trumienkę – wszak żaden to wyczyn, urodzić coś tylko po to, by mogło zaraz potem w wielkich cierpieniach umierać.

TRUMIENKOWE BECIKOWE

Oczywiście, można by tu zapytać – a po co? Po co ma cierpieć kobieta – tak psychicznie, jak i fizycznie? I po co ma cierpieć to dziecko? Czy nie lepiej dokonać terminacji ciąży wtedy, kiedy nie wiąże się to jeszcze z bólem? Czy ktoś tu naprawdę jest tak głupi, by wierzyć, że cierpienie uszlachetnia? A jeśli tak, to dlaczego skazuje na to cierpienie innych, dlaczego w imię szlachetnych pobudek nie chce cierpieć sam?

Kaczyński pokazał wówczas, jak mało ceni sobie życie ludzkie. Nie wiem, czy jego zdaniem kobieta to rzeczywiście tylko inkubator, czy może wciąż wierzy, że dzieci przynosi bocian tudzież znajduje się je w kapuście. Bo ja osobiście nie wyobrażam sobie czekać tyle na cudzą śmierć. Śmierć, co gorsza, kogoś mi najbliższego – kogoś, kogo ruchy czułabym pod sercem, kto miałby być tym wymarzonym i ukochanym dzieckiem.

I tak, jest kolosalna różnica między usunięciem niewykształconego płodu, a patrzeniem na konanie własnego, nowo narodzonego syna lub córki. I to w imię czego? Aby mogli przyjąć chrzest? W którym momencie XXI wieku religia i medycyna zaczęły iść ze sobą w parze? Nie dziwię się tym wszystkim ludziom, którzy nowy pomysł rządu nazywają trumienkowym becikowym. To okrutne i wcale nie śmieszne – a jeśli pojawia się śmiech, to gorzki, przez łzy.

ŁAPÓWKA ZA CIERPIENIE

Dlatego już wtedy naiwnie sądziłam, że za chwilę ten smutny człowiek się opamięta. Że ktoś mu powie: panie, nie tędy droga. Tymczasem wczoraj dostaliśmy kolejny, równie świetny pomysł – 4 tysiące złotych za urodzenie „żywego dziecka z ciężkim i nieodwracalnym upośledzeniem albo nieuleczalną chorobą zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym lub w czasie porodu”. 4 tysiące złotych. JEDNORAZOWO. Czy to jest ta obiecywana rodzinom pomoc? To są pieniądze, które mają wystarczyć na opiekę, rehabilitację, leczenie? To jest to wsparcie, o którym dumnie piał nam przed chwilą Kaczyński? Czy ktoś z popierających ten pomysł wie, ile kosztuje takie dziecko? Nie tylko uwagi, łez, cierpliwości, wyrzeczeń – ale tak po ludzku, zwyczajnie, pieniędzy?

Co się za to kupi? Ile leków, pampersów, jaki sprzęt? I za jaki jeszcze chory pomysł złapie się ten rząd, aby ograniczyć nam liczbę aborcji? Bo powiedzmy sobie szczerze – która zdroworozsądkowa kobieta zdecyduje się urodzić, by otrzymać jednorazową zapomogę? Kogo skuszą 4 tysiące złotych? I czy to się nie nazywa przekupstwo? Przecież w ten sposób wycenia się cierpienia i dzieci, i matek. Cierpienia całych rodzin, których życie raz na zawsze wywróci się do góry nogami. Bo nie wiem, czy polski rząd wie, ale to nie jest tak, że najtrudniejsze kończy się na porodzie. Od porodu najtrudniejsze się dopiero zaczyna. 4 tysiące złotych to żadne wsparcie i naprawdę niewielka łapówka, jak na traumę do końca życia.

Oczywiście, jest też opcja druga, ta wcześniej wspomniana – w pakiecie już z umieraniem. Wówczas dostaje się 4 tysiące za to, że się ciąży nie usunęło – tylko jak to nazwać? Nagroda? I na co to ma wystarczyć? Na trumnę, na pogrzeb, na ten doradzany przez Kaczyńskiego chrzest? A może na psychologa dla matki? To się nazywa łapówka – łapówka za donoszenie ciąży, którą sfinalizuje śmierć. Łapówka za cierpienie albo za brak skrupułów. Łapówka za to, by rząd po raz kolejny mógł przypodobać się Kościołowi. To są 4 tysiące policzków, wymierzonych nam wszystkim raz po raz w twarz.

RZĄD SIĘ DOPIERO ROZKRĘCA

Myślicie, że na tym już koniec? Otóż nie, tutaj zabawa znów się dopiero zaczyna. Dziś bowiem poseł Piotr Uściński (oczywiście, z PiS), zaproponował, by projekt dumnie nazywany „Za życiem”, poszerzyć także o donoszenie ciąży z gwałtu. Czyli tyle jest warte zdrowie psychiczne kobiety w Polsce. 4 tysiące złotych, 9 miesięcy niechcianej ciąży, a później to już z górki – można zostawić w szpitalu, oddać do adopcji albo w oknie życia. A za otrzymane wynagrodzenie – hulaj dusza, piekła nie ma! Jak to ktoś pięknie nazwał, wprowadza nam w Polsce wdzięczne „gwałcikowe”.

I już widzę te głosy, jak ktoś powie, że dziewczyna specjalnie sprowokowała, żeby sobie do pensji dorobić. W końcu już słyszymy, że zwykle sama jest sobie winna, a biedny mężczyzna – chętny i zdezorientowany – nie jest niczemu winien. Ba, nie tak dawno arcybiskup Hoser mówił przecież, że w wyniku gwałtu nie dochodzi do zapłodnienia, ponieważ stres jest wówczas zbyt wielki. Czyli zaraz ktoś wpadnie na to, żeby tę biedną dziewczynę zlinczować. Zaszła w ciążę? O, widocznie za mało się stresowała! Za mało się stresowała? Widać, też miała z tego przyjemność. Pytanie: wypłacać wtedy czy nie? A może dopłacać kolejne 4 tysiące też dla gwałciciela? W końcu jego udział w poczęciu był wtedy nie bez znaczenia. A co, jeśli kobieta urodzi niepełnosprawne dziecko poczęte w wyniku gwałtu? Jak już pytali złośliwie internauci – czy wtedy możemy mówić o kumulacji?

A może by tak dodatkowe 4 tysiące za ślub gwałciciela i ofiary gwałtu? Przecież dopiero co słyszeliśmy, że samotna matka z dzieckiem to nie rodzina. A tak, proszę – dwie pieczenie na jednym ogniu. Dziecko ocalone, instytucja małżeństwa zawarta, a i pieniędzy tyle, że śmiało można rzucić się na promocje z Lidla.

NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI LEPSZE I GORSZE

Naprawdę, jestem przerażona. To, co dzieje się obecnie w Polsce, to jest makabra godna średniowiecza. To żadne wsparcie, żadna pomoc – to próba zwykłego przekupstwa. Donoś ciążę, my ci zapłacimy. Tylko nie usuwaj, no po co – niech se samo umrze. A jak zdrowe, to do adopcji się odda. To tylko 9 miesięcy. Tylko 9 miesięcy i aż 4 tysiące złotych. Gdybyś kiedyś zastanawiała się, ile jesteś warta w oczach swoich rządzących – to proszę, wycena jest dość precyzyjna.

A może to ja się mylę, może to cena życia dziecka? Dzieckiem jest się do 18. roku życia. Jeśli rozłożyć 4 tysiące na te wszystkie lata, to otrzymujemy jakieś 60 groszy dziennie. Zaiste, godna jest to wyprawka. I tak, ten pomysł woła o pomstę do nieba. To nic innego, tylko zwykła kpina. Wystarczy posłuchać matek dzieci chorych, żeby wiedzieć, co każdego dnia przeżywają i ile je to kosztuje. To jest ta pomoc, która miała zostać im zapewniona?

A kto pomoże dzieciom chorym, które okazały się takie na późniejszym etapie życia? Które dopadły nowotwory albo niepełnosprawności? O nich nikt w tym projekcie już nie pamięta, im żadna dodatkowa pomoc już się nie należy. A wiecie, dlaczego? Ano dlatego, że tłem tej łaskawości znowu jest aborcja. Rząd ponownie dwoi się i troi, żeby wpaść na pomysł, jak nam ten czarny protest zatrzymać. Jak zadowolić Kościół i nie rozwścieczyć ludu. No i tak nam to życie wycenia – 4 tysiące złotych za traumę, ból, cierpienie i stres.

Dla porównania – 29 tysięcy złotych pani premier miała dać za nowe filiżanki dla swojej kancelarii. 


fot. Alicia Zinn, pexels.com

Subscribe
Powiadom o
guest
148 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments
Ola

zgadzam się z Tobą w 100% ale nie byłabym sobą, gdybym nie sprawdziła wyliczeń – 4tys dzielone na 18 lat to ok 60gr dziennie. Przerażające!

ola

mimo wszystko wciąż zaskakuje mnie ich „kreatywność” i wciąż nie mogę uwierzyć że oni tak na serio :/ comment image

Monika Grabowska

Bardzo mądrze napisane. Za każdym razem jak słyszę o nowych pomysłach naszego rządu, wydaje mi się, że już bardziej absurdalnie być nie może… a jednak. Aż strach pomyśleć co będzie dalej…